Wieś i rolnictwo znała z wakacyjnych wyjazdów do dziadków, ale już wtedy uwielbiała stare ciągniki! Teraz wspólnie z mężem pracuje w dużym gospodarstwie, doi krowy i dalej pielęgnuje swoją pasję. Poznajcie Agnieszkę, która zostawiła miasto i przeniosła się na wieś!

Cześć! Powiedz na wstępie kilka słów o sobie.

Hej! Mam na imię Agnieszka, mam 29 lat i pochodzę z małej wsi Bukowiec w okolicach Jabłonowa Pomorskiego, niedaleko pięknego miasta Brodnica. Jako dziecko, mając w sumie dopiero rok, wyprowadziłam się z rodzicami na Śląsk do Zabrza i po 19 latach postanowiłam, że wracam na wieś w rodzinne strony.

Jak rozpoczęła się Twoja przygoda z rolnictwem?

Z wsią jestem związana od dziecka, moi dziadkowie prowadzili gospodarstwo rolne więc tą miłość do maszyn rolniczych, zwierząt i pracy w gospodarstwie mam wszczepioną od małego, ale taką poważną przygodę z pracą zaczęłam, gdy poznałam mojego męża.

Łatwo było się przyzwyczaić do rolniczego świata? Miałaś obawy, że sobie nie poradzisz?

Początki były trudne, dlatego że nigdy nie miałam styczności z tak dużym gospodarstwem, nie doiłam nigdy krów i nie jeździłam dużymi maszynami rolniczymi, więc wszystkiego musiałam się nauczyć od podstaw. Było ciężko, były łzy, ale nie poddawałam się, powoli wszystkiego się nauczyłam i dawało mi to dużą satysfakcję.

Masz swoje ulubione, rolnicze zajęcie?

Bardzo lubię etap żniw, ponieważ bardzo dużo się dzieje, pracuję wtedy przy zbiorach. Odbieram zboże od kombajnu i transportuje do magazynu. Następnym etapem jest zwożenie słomy, co też bardzo lubię – wtedy również jeżdżę traktorem i zwożę bele.

Czy rolniczy świat Cię zaskoczył? Za co najbardziej lubisz wiejskie życie?

Rolniczy świat mnie zaskakuje codziennie tak naprawdę, zwłaszcza tym, że każdy dzień, mimo wykonywania tej samej pracy rano, jest zasadniczo inny, ciekawy. Niby spokojny, ale jednak pełen zaskakujących sytuacji. Każdy dzień jest uzależniony od sytuacji pogodowych, losowych. Lubię wiejskie życie za to, że mogę się spełniać w tym co kocham i co mnie interesuje, bliskość z przyrodą, zwierzętami.

Poza pracą w gospodarstwie, należysz również do fajnego klubu i masz świetną, retro pasje! Opowiedz o tym, jak to się zaczęło?

Należę do klubu CGD Retro Traktor od 2016 roku. Moja przygoda z klubem zaczęła się jeszcze zanim zaczęłam życie na gospodarstwie. Znałam już chłopaków z klubu wcześniej, niektórych już praktycznie od dziecka i zawsze mnie fascynowała ich pasja, ciągnęło mnie do tych maszyn, do jazdy tym sprzętem. Dawało mi to ogromną radość i odprężenie, kiedy jeździłam do nich na warsztat. Słuchanie tego dźwięku.. to był miód na moje uszy. Chciałam też być w tym świecie maszyn i zapisałam się do klubu. Co roku jest organizowany zlot zabytkowych traktorów i maszyn rolniczych przez nasz Klub w Golubiu Dobrzyniu przy placu na Zamku. Pokazujemy jak te maszyny pracują, że mimo swoich lat ciągle są na chodzie. Są też atrakcje dla dzieci i dorosłych – przejażdżki traktorem i trochę opowiadamy jak wyglądała renowacja tego sprzętu. 

Utworzyliśmy też swoją grupę o nawie Ekipa z Książek. Działamy prężnie na okolicznych dożynkach i zlotach pojazdów zabytkowych w Wąbrzeźnie.

Super sprawa! A posiadasz swój retro traktor? Masz ulubioną markę, model?

Mam swoje w sumie dwie ulubione marki – jedną jest Massey Ferguson, na którym pracuję w gospodarstwie u siebie, a drugą, która skradła moje serce jest Zetor Major, a konkretnie model 3011, na którym jeżdżę na zlotach i dożynkach. Te maszyny po prostu mają swoją duszę, ja zawsze mówię, że po prostu mają to coś, czego konkretnie nie potrafię opisać. Czuję się siedząc i odpalając ten traktor jak ryba w wodzie.

Prowadzisz w mediach społecznościowych profil, pokazujesz codzienność i pasję. Skąd pomysł na to?

Pomysł na tik toka i Instagrama zrodził się w sumie spontanicznie. Po prostu wrzucałam filmiki ze zlotów i z mojej pracy na gospodarstwie nie myśląc, że to będzie miało taki odbiór i że się w to tak wkręcę.

Wraz z innymi rolniczkami łamiecie stereotypy, pokazując, że kobieta na wsi pracująca przy zwierzętach i w polu dużym ciągnikiem to coś normalnego. Jaki według Ciebie stereotyp jest najbardziej krzywdzący?

Stereotypy zawsze były, są i będą. Myślę, że nie warto się przejmować opinią innych, trzeba robić swoje i tyle. Ja pracując w polu spotykam się raczej z pozytywnym odbiorem – przeważnie ktoś albo mi pokazuje „ okej” albo klaska lub po prostu się uśmiecha, bo jeszcze wśród ludzi to aż tak nie jest codzienny widok, staram się pokazać siebie w tym co robię. Dla mnie najbardziej krzywdzące jest niezrozumienie kobiet, które też chcą wyjść poza dom, nie tylko gotowanie, sprzątanie czy ewentualnie dojenie krów, jak to zawsze było na gospodarstwach. Ja i inne dziewczyny pokazujemy, że też możemy robić coś więcej, że nie boimy się dużych maszyn i jesteśmy odważne. Nie robimy tego na pokaz jak to hejterzy twierdzą, że tylko pod kamerkę .. ten filmik na tik toku trwa tylko kilka sekund, a oceniają nas z góry, że nie potrafimy nic .. i to tak naprawdę boli i jest bardzo niesprawiedliwie oceniane, ale nie przejmujemy się tym, naprawdę robimy swoje i do przodu.

Na koniec powiedz proszę, gdyby nie rolnictwo to co? Czym byś się teraz zajmowała?

Gdyby nie rolnictwo to na pewno zajęłabym się tresowaniem psów z posłuszeństwa, bo też się tym interesuję. Sama też szkole swoje psy i psy moich znajomych, gdy mnie o to poproszą i oczywiście jak mi czas na to pozwala, a wiadomo, że czas mam ograniczony.

Skomentuj. Jesteśmy ciekawi Twojej opinii!Cancel reply